Marek Wójcik - interfejs Wang

Historia sukcesu - emulacja drukarki Wang 5577

Ten obraz nie pokazuje mojego interfejsu. Nie mam niestety żadnych zdjęć, które mógłbym pokazać.

Latem roku 1985 otrzymałem ofertę skonstruowania emulacji drukarki do systemu Wang. Zostałem zatrudniony w małej wiedeńskiej firmie. Na początku miałem do dyspozycji oscyloskop, urządzenie do monitorowania danych dla komunikacji szeregowej RS232, oraz używany system Wang. Ponieważ Wang stworzył własny system komunikacji z peryferiami używając w tym celu podwójnego kabla koncentrycznego, przy pomocy oscyloskopu określiłem parametry techniczne i zbudowałem odbiornik danych oraz zamówiłem analizator spektralny firmy Schlumberger z wkładką (Circuit Board) dla Z80.

Tak rozpoczęła się moja największa przygoda związana z projektowaniem interfejsów.

Całe zadanie wykonałem sam. Jako pierwsze, poddałem analizie funkcjonowanie drukarki, którą chciałem emulować. Okazało się, że nowy interfejs powinien posiadać dwa procesory, przy czym jeden z nich musi być typu Intel 8085 lub Z80. Po włączeniu urządzenia peryferyjnego, Wang wysyła program (microcode), który zajmuje do 64 KB dynamicznej pamięci RAM i jest obrabiany przez procesor 8085. Postanowiłem właśnie tak zbudować mój interfejs i emulację drukarki igłowej (Wang 5577) dokonać przy pomocy drugiego procesora.
Aby chronić interfejs przed skopiowaniem oraz zredukować rozmiary interfejsu, zastosowałem programowalne układy logiczne (PLD) firmy Altera.
Do interfejsu użyłem dwóch procesorów Z80.
Po roku pracy udało mi się otrzymać pierwszą stronę wydruku. Prototyp z płytką i planem produkcji był gotowy po upływie następnego roku. Najwięcej czasu zabrało mi napisanie odpowiedniego programu emulacyjnego, który by uwzględniał wszystkie funkcje takie jak: justyfikacje, drukowanie formuł matematycznych, centrowanie tekstu i in.
Cała logika znalazła się w EPROM. Tu zostały zapamiętane również specyficzne nastawy dla typu drukarki, która ma zastąpić drukarkę 5577. Pierwsze cztery lata pisałem oprogramowanie bezpośrednio w kodzie hexadecymalnym, używając przepalarki do EPROMów.
Nauczyłem się na pamięć kodów rozkazów dla procesora Z80. Dopiero później otrzymałem in circuit Emulator dla Z80 z assemblerem firmy Aschling.

Decyzja o stworzeniu emulacji dla drukarki igłowej okazała się słuszna. Mój interfejs mógł obsłużyć wiele typów drukarek, takich jak drukarki laserowe Kyocera, Xerox, Canon und HP, a również superszybkie drukarki jonowe drukujące ponad 100 stron na minutę. Po stronie systemu Wang zawsze była zdefiniowana drukarka igłowa 5577.

Interfejs był zasilany poprzez równoległy port drukarki Centronics. Wbudowałem do interfejsu dodatkowy port równoległy, aby można było używać drukarki również podłączając ją do innych źródeł takich jak PC.
Powstało sprawne, uniwersalne i potrafiące bardzo wiele urządzenie. Najczęściej interfejs był wbudowywany do wnętrza drukarki np. w drukarkach Kyocera, Xerox, oraz drukarkach jonowych.
Przeprowadziłem wiele instalacji na terenie Austrii. Również za granicą w Niemczech, Luksemburgu a nawet w Republice Południowej Afryki w Johanseburgu. Instalacje były zawsze połączone ze szkoleniem. Ten interfejs został także sprzedany do USA (Lookhead w Kaliforni), w Emiratach Arabskich i wielu innych krajach.
Pracowałem w tej firmie przez sześć lat. Potem postanowiłem założyć własną firmę.